Co to był za wyścig! 100 lat temu, 29 maja 1921 r., kierowca wyścigowy Max Sailer w ciągu niespełna 7,5 godziny jazdy w uciążliwym upale dotarł do mety Targa Florio. Zaowocowało to drugim miejscem w klasyfikacji generalnej, zwycięstwem w klasie aut turystycznych z silnikiem o pojemności powyżej 5 litrów i najlepszym czasem okrążenia.
Na dystansie 432 kilometrów Sailer rywalizował swoim Mercedesem 28/95 HP Sport z silną konkurencją, głównie ze strony kierowców z Włoch. Na wyścig składały się cztery okrążenia 108-kilometrowego toru, wiodącego nieutwardzonymi drogami na północy Sycylii. Trasa liczyła około 1500 zakrętów, a zmiana wysokości sięgała tu 800 metrów.
W tych ekstremalnych warunkach Sailer mógł polegać na nowej technice: Mercedes 28/95 HP Sport był pierwszym pojazdem Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) wyposażonym w hamulce wszystkich czterech kół. Wprowadzenie takiego układu pozwoliło zauważalnie poprawić siłę hamowania, a co za tym idzie – precyzję jej dozowania oraz poziom bezpieczeństwa. Przy wszystkich kołach zastosowano hamulce bębnowe, wyraźnie widoczne za kołami ze szprychowymi obręczami.
Zwycięstwo na wyciągnięcie ręki
Dwunasta edycja legendarnego wyścigu drogowego, organizowanego przez włoskiego przemysłowca Vincenza Floriego, odbywała się w tumanach kurzu i przy wysokiej temperaturze powietrza. Rywalizację utrudniały rozrzucone po drogach gwoździe do przybijania podków, które zwiększały ryzyko uszkodzenia koła. I właśnie z tego powodu Sailer nie odniósł zwycięstwa. „Sailer musiał aż dziewięciokrotnie zmieniać opony, podczas gdy zwycięzca generalnej klasyfikacji w specjalnym wyścigowym samochodzie Fiata nie złapał ani jednego »kapcia« – a do mety przybył zaledwie 2 minuty przed kierowcą Mercedesa” – podsumowała firma Daimler-Motoren-Gesellschaft w biuletynie handlowym dla sieci dealerskiej z dnia 6 czerwca 1921 r. Mimo tych postojów kierowca wyścigowy ze Stuttgartu przejechał trasę Targa Florio w ciągu 7 godzin, 27 minut i 16,2 sekundy, notując średnią prędkość 57,9 km/h – co było mistrzowskim osiągnięciem. W pełni zasłużył na nagrodę w postaci trofeum ufundowanego przez Vincenza Floriego, wręczanego przez Sycylijski Automobilklub dla „najlepszego kierowcy w klasie”. „Coppa” (z wł. trofeum) podarowanego przez pana Florio nie należy mylić z wyścigiem o „Coppa Florio”, który również był przez niego sponsorowany. Wyścig ten odbył się we wrześniu 1921 r. w ramach Grand Prix w Brescii.
Tajniki Muzeum Mercedes-Benz – radio samochodowe
Sukces Mercedesa 28/95 HP Sport stanowił przykład na to, jak wyścigi torują drogę nowym rozwiązaniom technicznym: od czerwca 1921 r. 28/95 HP Sport trafił do oferty modeli standardowych. Triumfy w Targa Florio i innych wyścigach okazały się skutecznym narzędziem marketingowym. Na przykład wiedeński sprzedawca samochodów Mercedesa, firma Auto-Palast, w całostronicowym ogłoszeniu w austriackim „Allgemeine Automobil-Zeitung” z dnia 6 listopada 1921 r. wykorzystał hasło „Siedem wyścigów – siedem zwycięstw!”i ogłosił: „Właśnie przybył sześciocylindrowy model 28/95 HP, rocznik 1921!”.
W 1923 r. również produkcyjna wersja topowego sportowego modelu 28/95 HP otrzymała „układ hamulcowy wszystkich kół”. Z biegiem czasu stał się on standardem w inżynierii motoryzacyjnej na całym świecie. Różnica pomiędzy nowymi hamulcami, a układem hamulcowym działającym tylko na koła jednej osi była uderzająca: samochody wyposażone w hamulce czterech kół hamowały tak skutecznie, że w połowie lat 20. w Niemczech dyskutowano nawet o umieszczaniu z tyłu takich pojazdów odpowiedniego znaku ostrzegawczego dla innych użytkowników drogi.
Sycylijska przygoda
Wyścig drogowy Targa Florio organizowano od 1906 r., a edycja 1921 uchodzi za pierwszą, w której rywalizowały profesjonalne zespoły fabryczne. Firma DMG wysłała na Sycylię dwa egzemplarze 28/95 HP Sport: Max Sailer, od 1934 r. dyrektor techniczny i zastępca członka zarządu ówczesnego koncernu Daimler-Benz AG, kierował autem z numerem startowym 25, a Carlo Ferrario – z numerem 24. Pojazd zaprezentował swoje możliwości już wcześniej. 22 maja 1921 r. Otto Salzer uzyskał nim najlepszy czas w wyścigu górskim nieopodal Pragi, ustanawiając tam nowy rekord trasy. Ale udział w Targa Florio stanowił wyzwanie zupełnie innej kategorii. Najpierw trzeba się tam dostać: Max Sailer osobiście pojechał swoim samochodem wyścigowym na Sycylię, pokonując ok. 2000 km. W tamtych czasach w sporcie motorowym było to normą.
Mercedes, a później Mercedes-Benz świętowali jeszcze wiele sukcesów w późniejszych edycjach Targa Florio. W 1922 r. hrabia Giulio Masetti wygrał tu udoskonalonym wyścigowym Mercedesem 115 HP Grand Prix z 1914 r., a Max Sailer zwyciężył w klasie aut turystycznych o pojemności skokowej powyżej 4,5 litra, znowu Mercedesem 28/95 HP – ale tym razem wyposażonym w doładowanie. W 1924 r. Christian Werner triumfował 2-litrowym wyścigowym Mercedesem ze sprężarką – a w ramach pewnego rodzaju kamuflażu samochód pomalowano na czerwono, ponieważ był to kolor typowy dla włoskich maszyn. Z kolei w 1955 r. Stirling Mossi Peter Collins zdobyli w Targa Florio mistrzostwo świata samochodów sportowych, wyprzedzając drugich na mecie kolegów z ekipy – Juana Manuela Fangio i Karla Klinga – w wyścigowych Mercedesach 300 SLR (W 196 S).
Samochody wyścigowe zbliżone do produkcyjnych
Mercedes 28/95 HP Sport stanowił ewolucję luksusowego pojazdu o wysokich osiągach, który „wyprzedził” tradycję doładowanych samochodów Mercedes-Benz z serii S: Paul Daimler zaprojektował Mercedesa 28/95 HP przed I wojną światową i zaprezentował go w 1914 r. Do napędu służył tu 6-cylindrowy rzędowy silnik o pojemności 7280 cm3 i mocy 66 kW (90 KM). Do 1915 r. firma DMG zbudowała około 25 takich samochodów. Ich produkcję wznowiono po zakończeniu wojny, w 1920 r.
Na potrzeby wyścigów w 1921 r. inżynierowie DMG zmodyfikowali Mercedesa 28/95 HP – na tyle wszechstronnie, że powstał osobny model z przydomkiem „Sport”. Moc silnika wzrosła do 81 kW (110 KM),a dla poprawy zwrotności rozstaw osi zmniejszono o 325 mm, do 3065 mm. Chłodnicę umieszczono niżej i przesunięto ku tyłowi. Obniżono również mocowanie fotela kierowcy. Ponadto wyścigowy pojazd, jako pierwszy model DMG, został wyposażony w hamulce czterech kół. Dalszy rozwój Mercedesa 28/95 KM Sportz doładowanym silnikiem rozpoczął się najprawdopodobniej w 1921 r., a w 1922 r. gotowy samochód wystartował w Targa Florio. Z włączoną mechaniczną sprężarką wytwarzał moc 107 kW (145 KM) przy 2000 obr./min.
Mercedes 28/95 HP Sport był jednym z licznych pojazdów wyścigowych Mercedes-Benz zbliżonych do aut produkcyjnych. Do tego grona należą również doładowane modele turystyczne S, SS, SSK i SSKL z końca lat 20. i początku lat 30. XX wieku. Po II wojnie światowej producent odnosił sukcesy na torach wyścigowych i w rajdach z 300 SL Coupé (W 198) oraz limuzynami z serii W 111, W 112 i W 123, a także z SLC Coupé (C 107).
Kamienie milowe w technice układów hamulcowych Mercedes-Benz
- 1921 r.: hamulce czterech kół, po raz pierwszy zastosowane w Mercedesie 28/95 HP Sport, który od czerwca 1921 r. trafił do standardowej oferty;
- 1931 r.: hydrauliczny układ hamulcowy, po raz pierwszy zamontowany w Mercedesie 170 (W 15);
- 1961 r.: pierwsze hamulce tarczowe przednich kół (Mercedes-Benz 220 SE Coupé, W 111, luty) oraz Mercedes-Benz 300 SL Roadster (W 198, marzec) z hamulcami tarczowymi przednich i tylnych kół;
- 1963 r.: dwuobwodowy układ hamulcowy, seryjnie zastosowany po raz pierwszy w Mercedesie 230 SL „Pagoda” (W 113, marzec), od sierpnia 1963 r. montowany standardowo we wszystkich osobowych samochodach Mercedes-Benz;
- 1970 r.: Mercedes-Benz zaprezentował układ zapobiegający blokowaniu kół podczas hamowania (ABS) pierwszej generacji
- 1978 r.: Mercedes-Benz zaprezentował układ ABS drugiej generacji. Jeszcze w tym samym roku ta światowa innowacyjna po raz pierwszy trafiła do Klasy S (seria 116).
- 1980 r.: układ zapobiegający blokowaniu kół podczas hamowania (ABS) dostępny dla wszystkich osobowych modeli Mercedes-Benz;
- 1981 r.: ABS wprowadzony do pojazdów użytkowych;
- 1995 r.: nowy Mercedes-Benz Sprinter jako pierwszy pojazd dostawczy otrzymał hamulcowe tarcze wszystkich kół i układ ABS w standardzie;
- 1996 r.: wprowadzenie systemu wspomagania hamulców BAS, początkowo jako standard w Klasach Si SL;
- 1996 r.: nowa seria ciężkich pojazdów ciężarowych Mercedes-Benz Actros z układem hamulcowym Telligent z elektronicznym sterowaniem i kompletem hamulców tarczowych;
- 2000 r.: Mercedes-Benz CL 55 AMG „F1” (C 215) jako pierwszy na świecie seryjny samochódz hamulcami ceramicznymi;
- 2005 r.: układ hamulcowy ADAPTIVE BRAKE montowany w Klasie S (seria 221);
- 2009 r.: dzięki automatycznemu hamowaniu awaryjnemu układ PRE-SAFE może złagodzić skutki nieuchronnej kolizji.
Źródło: Mercedes-Benz
