W 125 letniej historii marki Skoda powstało wiele różnych prototypów wykorzystujących komponenty z seryjnych modeli. Jednym z nich była Skoda Buggy typ 736 zbudowana na podzespołach Skody S 110.
Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku w krajach środkowej Europy popularność zdobywała nowa dyscyplina – autocross. W dawnej Czechosłowacji pierwsze zawody w tej dyscyplinie odbyły się jesienią 1969 roku w Przerowie. Szybko rosło zainteresowanie kibiców i zawodników budujących na bazie seryjnych modeli własne konstrukcje. Wiele z nich powstało na podzespołach Skoda 1000 MB i S 100/110.
To zainteresowanie dostrzeżone zostało także przez producenta, którego centrum badawczo-rozwojowe w 1973 roku rozpoczło realizację projektu Skoda Buggy typ 736. Prace konstrukcyjne realizowano w latach 1974-1975, a jazdy testowe zakończono w 1976 roku. Do jego budowy wykorzystano komponenty pochodzące ze Skody 110 L. Rozstaw osi skrócono do 2000 mm, wzmocniono podwozie raz zamontowano ramę ochraniająca pasażerów. Nadwozie zaprojektował Josef Cech, a wiele prac wykonali uczniowie przyzakładowej szkoły. Kompletacją i lakierowaniem nadwozia zajęło się centrum rozwojowe Skody. Tak powstał pierwszy egzemplarz, a cztery pozostałe wykonali uczniowie w październiku 1975 r.
125 lat Skody | Skoda typ 990 „Hajaja”
Skoda Buggy typ 736 miała długość 3320 mm, a masa pojazdu gotowego do jazdy wynosiła 710 kg. Na kołach zamontowano opony Barum 165 SR 13 z terenowym bieżnikiem. Do napędu zastosowano czterocylindrowy silnik Skody 110 L o pojemności skokowej 1107 cm3 i mocy 45 KM przy 5000 obr./min., który pozwalał na rozwijanie maksymalnej prędkości 107 km/h i średnio zużywał 8,3 l/100 km benzyny.
Skoda Buggy typ 736 zaliczyła jazdy testowe na dystansie prawie 30 000 kilometrów. Auto jednak do produkcji seryjnej nie trafiło, chociaż było nim duże zainteresowanie. Jeden z prototypów służył przez lata na praskim lotnisku Ruzyne jako Follow me car. Egzemplarz znajdujący się w zbiorach Muzeum Skody w 2017 roku przeszedł gruntowną renowację.
Źródło: Skoda